Mieczyk

Według botaników istnieje około 300 różnych gatunków gladioli, która pochodzi z Afryki. Występuje ona tam jako dzika roślina rosnąca w naturalnym środowisku. Gladiole uprawiane są od 1941 roku, dzięki czemu dzisiaj każdy może cieszyć się nimi w swoim ogrodzie. Ich botaniczna nazwa, Gladiolus, jest zdrobnieniem łacińskiego słowa gladius, które oznacza „miecz”. Liście w kształcie miecza i znaczenie botanicznej nazwy sprawiły, że gladiola nazywana jest mieczykiem.

Bulwocebula

Gladiole można rozpoznać po wysokich, mocnych i prostych łodygach. Z obu stron są one pokryte kwiatami, które występują we wszystkich kolorach tęczy. Mogą być one zarówno pastelowe, jak i mieć żywe, przyciągające wzrok odcienie. Czy wiesz, że gladiola nie jest prawdziwą cebulką, ale tak zwaną bulwocebulą? W przeciwieństwie do prawdziwych cebulek, które przechowują składniki odżywcze w warstwach łuski, bulwocebula jest solidnym, mięsistym magazynem ukrytym pod ziemią.

Grupy

Ponieważ istnieje tak wiele różnych gladioli, wyróżnia się dwie klasyfikowane grupy: odmiany o dużych kwiatach i odmiany o małych kwiatach.

Grupa o dużych kwiatach obejmuje więcej odmian niż ta o małych kwiatach. Składa się ona z setek odmian o szerokiej gamie kolorów i kombinacji kolorystycznych. Ogólnie rzecz biorąc, mają one ponad metr wysokości. Odmiany te obejmują:

• Mieczyki motylkowe: ich kwiaty są delikatne, a kolory kontrastują z pozostałą częścią rośliny, przez co wyglądają jak motyle. Charakteryzują się one naprzemiennym ułożeniem kwiatów, złożonych z ciasno rosnących płatków. Wewnętrzne płatki często mają inny kolor niż te zewnętrzne.
• Mieczyki pierwiosnkowe: odmiany w tej grupie zostały wyhodowane na bazie żółtego mieczyka Gladiolus primulinus. Sama roślina ma wąską sylwetkę, a jej najwyższe płatki zakrywają usytuowane poniżej pręciki.

Mieczyki o małych kwiatach wytwarzają mniejsze kwiaty i nie są tak wysokie. Wyróżnia się wśród nich następujące odmiany:

• Gladiolus colvillii „Alba”: jedna z najstarszych odmian gladioli o małych kwiatach, która jest krzyżówką dwóch gatunków: G. tristis i G. cardinalis.
• Gladiolus nanus: mieczyk znany ze swojego wdzięku. Jego łodyga ma nie więcej niż 60–70 centymetrów. W związku z tym jest on często nazywany „mieczykiem karłowatym”.
• Gladiolus tubergenii: mieczyk ten, nazwany od nazwiska hodowcy roślin, Vana Tubergena, jest jednym z najwcześniej kwitnących gatunków.

Sadzenie i pielęgnacja

Mieczyki potrzebują dużo światła, dlatego należy sadzić je w słonecznym miejscu. Świetnie komponują się one z innymi letnimi kwiatami cebulowymi, takimi jak dalie czy pustynniki (Eremurus), a także bylinami i trawami ozdobnymi. Można je sadzić od połowy kwietnia do końca maja. Posadź je w małych grupach po 3–5 bulw na głębokości około 10 centymetrów. Upewnij się, że czubek bulwy znajduje się na górze. Po posadzeniu zwilż bulwy, aby zapewnić im dobry start i podlewaj podczas suchej pogody.

Ciekawostki

• Mieczyki doskonale sprawdzają się jako kwiaty cięte. Gdy rozwinie się jeden lub dwa kwiaty, utnij kilka łodyg i umieść je w wazonie.
• Mieczyki mogą osiągnąć wysokość 90–120 centymetrów. Na zewnątrz przywiąż je do palików, aby nie zniszczyła ich ulewa lub silne podmuchy wiatru.
• Czy wiesz, że mieczyki dobrze rosną również w doniczkach? Najlepiej nadają się do tego niższe odmiany.
• Kupując bulwy, wybieraj te duże i twarde. Unikaj miękkich bulw, które już kiełkują, ponieważ oznacza to, że są chore.