Lilia włośnica

Rodzina: Liliaceae
Nazwa botaniczna: Eremurus

Okres kwitnienia: Maj – Czerwiec

Średnia wysokość rośliny: 100–250 cm, w zależności od gatunku lub odmiany

Głębokość sadzenia do piętki cebuli: 15 cm

Rozstawa: 60 cm

Organ spichrzowy: Kłącze

Stanowisko: w pełnym słońcu

Zastosowanie: z tyłu granicy i rabaty bylin

Niezwykle wysokie skupiska kwiatów sięgają 175 cm nad ziemię, sprawiają, że lilia włośnica (Eremurus) jest jedną z najciekawszych roślin cebulowych w całym asortymencie. Nazwa Eremus pochodzi od słowa „ekemos” znaczy „samotny” i słowa „oura”, co oznacza „wysoki”. Każdy z kilkudziesięciu gatunków pochodzi z Azji. Niestety, odmiana Eremurus jest rzadko sadzona w ogrodach. Jej bulwiaste korzenie mają bardzo dziwny kształt; są wachlarzem grubych mięsistych korzeni, które ze środkowej części rozchodzą się we wszystkich kierunkach. Należy się z nimi obchodzić bardzo ostrożnie. Gleba powinna być dobrze zdrenowana. Do ciężkich gleb gliniastych należy dodać wystarczającą ilość piasku.

Lilia włośnica (Eremurus) jest często uprawiana jako kwiat cięty przez profesjonalnych producentów kwiatów. W regionach o silnych mrozach i gdy zimno utrzymuje się do późnej wiosny, rośliny te powinny być umieszczone w osłoniętym miejscu. Chociaż same bulwy są zimotrwałe, położenie warstwy mulczu jest wysoce zalecane. Czasami pokryty słomą kosz umieszcza się na młodych pędach, pojawiających się bardzo wcześnie na wiosnę. Gdy rośliny pozostawały w tym samym miejscu przez kilka lat, mogą przekształcić się w dość zdrowe kępy. Długie, mocne, okrągłe pędy kwiatowe rozwijają się z rozety liści już w maju. Smukłe skupiska kwiatów są bogato pokryte bielą, żółcią, różem lub kolorem pomarańczowym. Ponieważ liście rośliny więdną w okresie kwitnienia, bulwiaste karpy sadzi się wśród roślin okrywowych, które stanowią dodatkową atrakcję.