Rodzina: Liliaceae
Nazwa botaniczna: Lilium candidum

Kolor kwiatów: czysty biały

Okres kwitnienia: Lipiec – sierpień

Średnia wysokość rośliny: 100 cm

Rozstawa: 20 cm

Organ spichrzowy: bulwocebula

Stanowisko: w pełnym słońcu

Zastosowanie: granice, rabaty z bylinami i jako kwiaty cięte

Historia

Ta lilia jest uprawiana od wieków. Jej oryginalne siedlisko, które może być w Azjj Mniejszej, jest nadal nieznane. Mówi się, że ta lilia, uprawiana w ogrodach średniowiecznych klasztorów, była pierwszym kwiatem wykorzystywanym jako cięty. Oczywiście, była używana do zdobienia kościołów. Kwiat trzeba sadzić we wrześniu, uważając, żeby nie uszkodzić korzeni. Inne lilie, np. znane hybrydy azjatyckie i orientalne można sadzić jesienią lub wiosną, chociaż zwykle preferowane jest sadzenie na wiosnę.

Specjalne instrukcje sadzenia

W przeciwieństwie do wskazówek dotyczących sadzenia innych lilii, omawiane cebule należy sadzić tak, żeby 3 cm warstwa gleby przykrywała ich noski. Roślina wymaga bogatej w substancje odżywcze, szybko odwadnianej i bogatej w wapń ziemi (pH 7). Miejsce sadzenia powinno być dobrze nasłonecznione, ale należy unikać bezpośredniego działania światła słonecznego. Dobrą propozycją może być zasadzenie roślin okrywowych wraz z cebulami. Cebule mogą pozostawać w tym samym miejscu rok po roku i stać się bylinami. Oślepiająco białe kwiaty znajdują się pod kątem prostym w stosunku do pędu kwiatowego i pachną doskonale. Każdy pęd kwiatowy może mieć od 10 do 20 kwiatów. Kwiaty rzeczywiście były wykorzystywane do produkcji perfum, a odmianę tej lilii od dawna uważa się za roślinę leczniczą. Roślina doskonale nadaje się na kwiaty cięte.