Rodzina: Agavaceae

Oryginalne siedlisko: Meksyk

Kolor kwiatów: biały

Okres kwitnienia: od połowy do końca lata

Wysokość rośliny: 90 centymetrów

Głębokość sadzenia: 8 centymetrów

Rozstawa: 20 do 25 centymetrów

Organ spichrzowy: cebula

Stanowisko: wszystkie gatunki preferują słońce

Historia

Nazwa rośliny pochodzi od słowa „polios” (po grecku „blady”) i „anthos” (po grecku „kwiat”). Rodzaj ten obejmuje gatunki, o których wiadomo, że były uprawiane od wieków jako kwiat cięty: Polianthes tuberosa (tuberoza bulwiasta). Gatunek ten znał także Klusjusz w XVI wieku, a wersja pełnokwiatowa stała się znana w XVIII wieku. Większość to gatunki pachnące.

Zastosowania: Cebule są niezbyt odporne i dlatego w regionach, w których występują długie okresy mrozu należy je zbierać. W cieplejszych regionach cebule same się rozmnażają. Na chłodniejszych obszarach, można je również łatwo sadzić w doniczkach. Trzeba je sadzić na głębokości 8 cm w doniczce 20-centymetrowej lub na głębokości od 15 do 20 cm w doniczce 30-centymetrowej. Rośliny idealnie nadają się na kwiaty cięte.

Różne gatunki

• Polianthes tuberosa (tuberoza bulwiasta): wprowadzony w 1629 roku, od dawna jest używany do produkcji kwiatów ciętych. Pachnące białe kwiaty tej rośliny, rozchylają się do średnicy 6 cm i kwitną na pędach o długości 90 cm. Jej najbardziej znana odmiana The Pearl, wytwarza trwałe kwiaty; pierwsze które się rozwiną w końcu opadają, a pozostałe pączki nadal się otwierają, wydłużając porę kwitnienia.
• Polianthes gracilis: wprowadzony w 1879 roku, ma wąskie liście i rośnie do wysokości 40 centymetrów. Wytwarza białe kwiaty o woskowatej fakturze. Kwitnie pod koniec lata.
• Polianthes durangensis
• Polianthes geminiflora
• Polianthes graminifolia